خاک به عنوان یک منبع طبیعی غیر قابل تجدید شونده در حال تخریب بوده که به کاهش تولیدات کشاورزی منجر شده است. عوامل مختلف و مؤثر در تخریب خاک شامل: فرسایش، شوری و سدیمی شدن خاک‌ها، زه دار و ماندابی شدن خاک‌ها، عدم رعایت نسبت عناصر غذایی، کاربرد بی‌رویه بعضی از کودهای شیمیایی، عدم مصرف کودهای آلی، آلودگی‌های ناشی از مصرف بی‌رویه کودهای شیمیایی، تشکیل لایه‌های سخت در اثر حرکت بی‌رویه ادوات کشاورزی و تخریب ساختمان خاک تحت شرایط اکولوژیکی و مدیریتی رایج در خاک‌هاست. هدف از تعریف این رشته، تربیت متخصصینی است که با یادگیری علوم و فنون مرتبط، بهره‌برداری از خاک را به گونه‌ای هدایت و کنترل کنند که بین این منبع محدود و نیازهای نامحدود جامعه بشری توازنی برقرار شود. به سخن دیگر، هر زمینی بر اساس استعداد و توانمندی خود مورد استفاده قرار گیرد و در معرض تخریب قرار نگیرد و یا حتی بهبود یابد تا خاک به وظایف خود در اکوسیستم که تأمین غذا و سلامتی محیط است به درستی عمل نماید و برای نسل‌های آینده نیز ذخیره گردد.
دانشجویان مقطع کارشناسی کارآیی و مهارت‌های زیر را کسب خواهند کرد:
- شناسایی رابطه خاک زراعی با گیاه و عوامل مختلف آب و هوایی.
- شناسایی مراحل پیدایش و تکامل خاک‌ها و تحولاتی که در خصوصیات مختلف آن‌ها ایجاد می‌شود.
- شناسایی و رده‌بندی انواع خاک‌های قابل استفاده در کشاورزی.
- شناسایی عواملی که خاک زراعی را مورد تهدید قرار داده و روش‌های مختلف حفظ و نگهداری و اصلاح و تقویت آن‌ها.
در مقطع کارشناسی ارشد، دانشجویان در زمینه‌های مختلف خاک‌شناسی نظیر:
حفظ حاصلخیزی خاک، حفاظت خاک، رده‌بندی و ارزیابی خاک، رابطه آب‌وخاک، بیولوژی خاک، فیزیک و شیمی خاک تبحر لازم را کسب می‌کنند و می‌توانند مدیریت طرح‌های خاک‌شناسی را بر عهده گیرند.